Świątynia Hare Kryszna w Mysiadle jest ośrodkiem Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny, w którym na co dzień żyją osoby wierzące w Krysznę – Najwyższego Osobowego Boga. Jest to miejsce gdzie żyją i uczą się mnisi oraz mieszkają wyznawcy kultury potocznie zwanej „Hare Kryszna”. Jest to również miejsce gdzie organizowane są piękne święta i festiwale i gdzie regularnie spotyka się społeczność sympatyków oraz wyznawców Kryszny.

Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny, znane też jako ISKCON (skrót od angielskiej nazwy) jest ruchem misyjnym należącym do wisznuizmu, jednego z trzech głównych nurtów hinduizmu. Wisznuizm jest religią monoteistyczną, uznającą wiarę w jednego, osobowego Boga, nazywanego Kryszna, Rama lub Wisznu. Wisznuizm uznaje, że ten sam Bóg, pod innymi imionami, czczony jest w innych światowych religiach.

Założycielem bengalskiej szkoły wisznuizmu, do którego w szczególności nawiązuje Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny, jest Śri Kryszna Ćajtanja Mahaprabhu (1486-1534). Głosił on, że celem ludzkiego życia jest pełne miłości oddanie się Bogu, zaś najskuteczniejszą praktyką która do tego prowadzi – intonowanie świętych imion.Wyznawcy Kryszny wierzą ponadto w nieśmiertelność oraz boskie pochodzenie duszy, odrębność duszy i ciała, reinkarnację oraz możliwość ostatecznego wyzwolenia.

Podstawowymi pismami świętymi wyznawców Kryszny są sanskryckie traktaty: Bhagavad-gita, Śrimad-Bhagavatam oraz Caitanya Caritamrita.

Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny zostało zarejestrowane w Stanach Zjednoczonych w lipcu 1966 przez A.C. Bhaktivedantę Swamiego Prabhupada (1896-1977), spadkobiercę i propagatora nauk Śri Ćajtańji.

Do Polski ruch trafił w 1976 roku, zaś formalna rejestracja nastąpiła dwanaście lat później, w 1988 roku.

Rejestrując Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny, A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada sformułował następującą misję:

1. Systematyczne szerzenie wiedzy duchowej wśród ogółu społeczeństwa, w celu: zaznajomienia ludzi z w technikami życia duchowego, powstrzymania upadku wartości moralnych i osiągnięcia prawdziwej jedność i pokoju na świecie.
2. Propagowanie świadomości Kryszny, tak jak została ona objawiona w Bhagawad-gicie i Śrimad-Bhagavatam.
3. Umacnianie więzi między członkami Towarzystwa i zbliżanie ich do Kryszny, Najwyższej Istoty, i poprzez to rozwinięcie w nich oraz we wszystkich ludziach idei, że każda dusza jest integralną cząstką Boga (Kryszny), równą mu jakościowo.
4. Nauczanie i rozpowszechnianie ruchu sankirtana (zbiorowego intonowania świętego imienia Boga), jak jest to objawione w naukach Śri Ćaitanji Mahaprabhu.
5. Wznoszenie dla członków Towarzystwa i ogółu społeczeństwa, świętych przybytków transcendentalnych rozrywek, poświęconych osobie Kryszny.
6. Zacieśnianie więzi między członkami Towarzystwa w celu nauczania prostszego i bardziej naturalnego sposobu życia.
7. Publikowanie i kolportowanie periodyków, magazynów, książek i innych pism mogących przyczynić się do osiągnięcia wspomnianych wyżej celów.